De vraag is of oxidatie altijd een ongewenst verschijnsel is. In het geval van de oxidatieve wijnmaaktechniek in ieder geval niet. Zonder oxidatie geen sherry, madeira of vin jaune om enkele voorbeelden van dit type wijn te noemen.

Reductieve wijnmaaktechniek

Binnen de reductieve wijnmaaktechniek zijn het vooral de technici die elke vorm van oxidatie-risico met grote middelen willen voorkomen en bestrijden. Even voor alle duidelijkheid: in het oxidatieve wijnmaakproces wordt er bewust en royaal gebruik gemaakt van zuurstof en de effecten en gevolgen die hierdoor het leven zien. Verderop gaan we hier wat dieper op in. Zuurstof wordt echter geweerd als de pest in de reductieve wijnmakerij. Zodra aroma's, die we associëren met die van de erkende en als zodanig gewaardeerde oxidatieve wijnen, hoe fijn ook, in reductief geachte wijnen waargenomen worden, gaat meteen het alarm af: gevaar! De fijnste manzanilla-aroma's in een witte chateauneuf-du-pape of hermitage zorgen meestal meteen voor afkeuring. Tot voor kort werd elke vorm van oxidatie als definitief beschouwd en daardoor zijn er veel in potentie mooie wijnen in de gootsteen beland. Het oordeel wordt meestal (te) snel geveld.

Witte wijnen en oxidatie

Op de eerste plaats is het voor de liefhebber van grote wijnen echt de moeite waard om eens te kijken of die nobele, met oxidatie verband houdende aroma’s het genieten echt verhinderen. En of dit terecht is. De verrassing, of liever het onverwachte, brengt velen op smaakgebied in onzekerheid. Bij twijfel of iets wel of niet hoort, slaat de waarneming heel snel door naar het negatieve. De conditionering kan heel ingrijpende gevolgen hebben en dit kan zover gaan da