De eerste pioniers op dit gebied, met Jacques Perrin van Château de Beaucastel als voorloper, zijn hun experimenten decennia geleden in alle discretie gestart. Ze liepen namelijk het risico om voor krankzinnig versleten te worden en het recht op de gecontroleerde herkomstbenaming te verliezen!

De periode van geitenwollen sokken, hekserij en lacherig doen is nu definitief voorbij. De felste tegenstanders waren de universitair opgeleide oenologen met heel veel chemie in hun bagage, die binnen hun adviesfunctie geen onzekerheid duldden.

Liepen de voorlopers 40 jaar geleden het risico het recht op het voeren van de gecontroleerde herkomstbenaming te verliezen, nu gaan er geluiden op om precies het tegenovergestelde te bereiken. Dit zou in houden dat bij een niet duurzame wijngaardbewerking de wijnen buiten de herkomstbenaming zouden kunnen gaan vallen. We zijn nog lang niet zo ver, maar het tekent de kentering.

Er heerst grote onduidelijkheid bij velen over het begrip bio en biologisch. Vandaar nog een korte uitleg. De wijngaard kan op verschillende manieren onderhouden worden.

Niet duurzaam

De niet duurzame: dit is met optimaal gebruik van chemische producten ter bestrijding van onkruid, insecten, schimmels en rotting. Zonder ploegen. De (voedings)bodem van de wijngaard wordt hierdoor op de langere termijn geneutraliseerd en gesteriliseerd. De bodeminvloed (terroir) vermindert met de tijd, waarmee een belangrijk deel van het karakter en het onderscheid verloren gaat. Het is op zich logisch dat men deze werkwijze voor waardevolle, geclassificeerde wijngaarden wil verbieden. Sommige zijn echter zo ontzettend